Καρδιά της δικτατορίας. Πανηγύρι του Αγίου Δημητρίου. Την παραμονή ο Βασίλης Τσατζαλής, με την ορχήστρα του, έρχεται στο καφεπαντοπωλείο του Πανόπουλου. Ο ίδιος παίζει ακορντεόν και τραγουδάει, δίπλα του η τραγουδίστρια με κόκκινα χείλη, η φούστα λίγα εκατοστά παραπάνω από το γόνατο απ΄όπου φαίνεται τμήμα των μηρών, το ντεκολτέ διακριτικό αφήνει να ξεχωρίζουν τα ολοστρόγγυλα βυζιά για να έλκουν τα διψασμένα μάτια των ανδρών που παραγγέλνουν πάλι και πάλι ψητή προβατίνα, μπύρες FIX και ρετσίνα Κουρτάκη.
Ανήμερα του Αγίου Δημητρίου, μετά τη Θεία Λειτουργία, το γλέντι συνεχίζεται με το ηλεκτρόφωνο στο μαγαζί του Δήμου. Η νεολαία της εποχής ακούει τραγούδια ινδοαραβικής προελεύσεως με τις θρηνώδεις φωνές του Καζαντζίδη και του Γιώργου Ταλιούρη :
Στολίδι είσαι μόνη σου πανάθεμα το μπόι σου...
Ενώ από την αυλή του Γιάννη Σουλιώτη ακούμε, από το δικό του ηλεκτρόφωνο, τραγούδια για μια χαμένη αγάπη :
Μην περιμένεις πια όλα τελειώσανε αφού τα χείλη σου αχ με προδώσανε...
Ο πατέρας μας στο σπίτι τραγουδάει Βασίλη Τσιτσάνη :
Στου Νυχάκη τη βαρκούλα γλυκειά μου Μαριγούλα...
Από το ραδιόφωνο ακούμε τα στρατιωτικά εμβατήρια για την εθνική εορτή :
Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει
δεν την σκιάζει φοβέρα καμμιά,
μόνο λίγον καιρό ξαποσταίνει
και ξανά προς τη δόξα τραβά, ξανά τραβά...
