Παλιά κοστούμια

 Παλιά κοστούμια

Τα έχω μέσα στη ντουλάπα παραταγμένα όλα μαζί. Θα έπρεπε να τα είχα πετάξει πριν από καιρό αλλά δεν το αποφασίζω. Πως να τα πετάξω, έχω τόσες αναμνήσεις όταν με συντρόφευσαν στις δυσκολίες της ζωής μου, όταν με προστάτευαν από το κρύο και τον καύσωνα, σε τόσες τελετές και εκδηλώσεις, γάμους, βαφτίσια, κηδείες, μνημόσυνα, απονομές πτυχίων και λογοτεχνικών βραβείων, επαγγελματικές συγκεντρώσεις, δικαστήρια, βραδιές στην Όπερα, στα παρτάκια για τη σύνταξη των συναδέλφων, σε μυστικά ραντεβού...

Έχουν φθαρεί και δεν φοριούνται πλέον. Είναι σαν γέροι που δεν τους κοιτάει πιά κανείς. 

Τα βλέπω το πρωί τα παλιά μου κοστουμάκια όταν διαλέγω ένα από τα καινούργια, τα καλοραμμένα από υφάσματα Σκωτίας. Κοιτάζω τα παλιά με λύπη, σκέφτομαι ότι μιά μέρα πρέπει να τα πετάξω, αργότερα όταν τα καινούργια θα παλιώσουν. Τα θωπεύω μ΄ένα χάδι τρυφερό και τα ξανακλείνω στην ντουλάπα, μέσα στο σκότος του παρελθόντος...